Column week 24 | 2020

Wees wie je bent

Deze week ging een groot deel van het nieuws over discriminatie op de arbeidsmarkt. Overtuigende getuigenverklaringen en treurigmakende cijfers. We moeten weerstand bieden aan de ‘soort zoekt soort’ neiging.

Een aantal jaar geleden was ik HR-manager bij een snelgroeiende organisatie. Van 200 naar 400 werknemers in 2 jaar. Dat is lekker selecteren. We hadden daar de harde stelregel dat als een sollicitant leek op een medewerker die we op die afdeling al in dienst hadden, we deze niet selecteerden. We hadden er immers al ‘zo een’. Dat leverde een veelkleurige en nooit saaie organisatie op waarin mensen elkaar, doordat we zoveel verschillen hadden, heel goed konden zien. Juist door die verschillen krijgt een organisatie herkenbare karakters die opvallen ten opzichte van elkaar.

We zetten samen met de kandidaat door tot de juiste plek gevonden is

In het nieuws gaat het over de belemmering van je buitenlands klinkende achternaam. Een slimmerd had er iets briljants op gevonden. Hij stuurde geen brieven maar filmpjes van zichzelf. Korte, scherpe pitches. Leverde een veel betere uitnodigingsscore op.

Bij Gradus proberen we altijd de persoon te zien. Niet de gegevens in een kaartenbak, maar de mens. Dat vinden we belangrijk, voor het herstel van baanverlies, en omdat het een hele fijne werksfeer oplevert. Omdat mensen elkaar gaan herkennen en waarderen. Uniek voelen en uniek kunnen zijn. Soms is de weg naar een nieuwe baan best ’n lastige. We zetten samen met de kandidaat door tot de juiste plek gevonden is. In de praktijk merken we dat het daarna eigenlijk niet meer fout gaat. Mensen bereiken duurzaam hun loopbaandoel. En blijven daarin zichzelf. En dat is ook fijn voor werkgevers.

Hans van Westen