Mensen maken keuzes. Misschien wel de essentie van mens zijn. Keuzes kunnen maken. Of nog beter, leiderschap tonen over je keuzes. Dat is next level. Het allermooiste is als keuzes passen bij wie je bent. Als je keuzes in gedrag, leven en werk naadloos in lijn liggen met wie je bent, herkennen andere mensen dat. Het klopt met wat je doet. Je bent geloofwaardig en oprecht. Als mensen keuzes maken die niet bij hun natuur passen, dan voel je dat ook. Iets klopt dan niet helemaal. Het wringt ’n beetje. Leiderschap over jezelf, is keuzes maken die kloppen en daarmee de wereld laten zien wie je bent. En als je dat goed doet maakt het je geloofwaardig.
Andersom werkt het ook zo. Als je mensen keuzes ziet maken, zegt dat veel over wie ze willen zijn. En dat kan kloppen, maar kan ook niet kloppen. Als het klopt – en het zijn in de ogen van de waarnemer nare keuzes – dan weet je iets over de persoon die de keuze maakt.
Als mensen keuzes maken die niet bij hun natuur passen, dan voel je dat ook
Dit allemaal geldt ook bij loopbaankeuzes. Als er keuzes gemaakt worden zegt dat veel over wat mensen willen zijn. Een loopbaankeuze is een manifestatie van de persoon. Iedere keuze veronderstelt een zeker leiderschap daarover door de persoon die de keuze maakt.
Ik moest eraan denken toen deze week Jack de Vries voorzitter werd van de club van huisjesmelkers. En Henk Bleker – de man die naar verluidt via list en bedrog een groot deel van de visstand via pulsvissen om zeep hielp – een hoge vertegenwoordiger van Nederland bleek te zijn bij de wereldvoedselorganisatie. Mooie banen allebei. Maar het wringt ook enorm als je bedenkt vanuit welk gedachtegoed zij allebei in de politiek actief zijn geweest. Dus ik zit wat te peinzen: wat is het nu? Loopbaankeuzes in lijn met hun karakters, wat ze geloofwaardig maakt? Of zijn het juist ongeloofwaardige loopbaankeuzes, waardoor het eigenlijk niets zegt over wie ze zijn, maar alleen iets over dat ze geen leiderschap over zichzelf hebben.
