Loopbaangeluk, er wordt over geschreven, aan gewerkt en over geklaagd. Loopbaancoaches menen oprecht, en daar hebben ze gelijk in, dat het werk doen dat passend en goed voor je is veel goed doet voor een mens. Slimme organisaties maken er dankbaar gebruik van. Zij laten mensen initiatief nemen, zelf hun werk vormgeven en leren ze hoe ze zich aantrekkelijk voordoen op de arbeidsmarkt.
We zien naar mijn smaak teveel dat het vinden van het goede loopbaan pad helemaal aan de medewerker wordt overgelaten. Die ervaart frictie, die wordt ziek van het werk, die kan niet verder groeien, en moet dus ook actie nemen. Allemaal terecht natuurlijk.
Vorige week hebben we de week van de loopbaan gehad. Een initiatief van Noloc, de beroepsvereniging van loopbaanprofessionals. En voor we het door hebben staat die week in het licht van het traditionele model. Coaches die uitleggen hoe goed het voor je zou zijn om je te laten begeleiden. Wat dat oplevert, en waarom dat nodig is.
Het levert op dat werk veel leuker en duurzamer wordt voor de mensen die het moeten doen
Ik denk dat het voor werkgevers, overheid en privaat, altijd Week van de loopbaan zou moeten zijn. Mensen ruimte geven, uitdagen, verbeteren, ruimte geven om vorm te geven aan functie en rol in de organisatie. Dat maakt een organisatie ogenschijnlijk minder beheersbaar. Maar het levert op dat werk veel leuker en duurzamer wordt voor de mensen die het moeten doen.
De loopbaanbegeleiding in organisaties is formeel vaak aardig geregeld in Caos, handboeken, beleid; dat soort dingen. Dat is de gemakskant. Volgens onze manier van werken volgt de echte beweging uit de inzet van positieve energie, gedegen mensgerichte processen en een persoonsgerichte- waar nodig- confronterende en altijd liefdevolle aanpak. Dat haal je niet uit de formaliteiten. Daarvoor heb je goed opgeleide managers en P&Oers nodig. Dan bouw je aan loopbaangeluk van medewerkers. En daar worden organisaties ook beter van.
