Column week 46 | 2020

Alle leed is relatief, koersvastheid niet

Ik merk dat we het allemaal echt lastig beginnen te vinden. En dan bedoel ik niet de routekaart – die dat toch niet bleek te zijn – of het grote verschil tussen organisaties die een gedwongen winterslaap hebben of mensen die moeten knokken voor de omzet. Ik bedoel dat de effecten zo onverwachts kunnen zijn en van dag tot dag kunnen verschillen. Ik merk het bij ons op de zaak steeds weer. Regelmatig hebben we kandidaten die bellen en zeggen dat ze klachten hebben en thuis blijven. Die gaan meedoen via Zoom. En heel soms horen we van iemand dat hij in de buurt van corona is geweest. En dat vraagt forsere aanpassing. Dit doen we graag. Maar het is steeds een onhandige verstoringen van de ideale routine.

Mijn broertje heeft in zijn gezin corona meegemaakt. Anderhalve dag koorts voor hem en zijn vrouw. 10 Dagen thuisquarantaine. Mijn moeder zit in een verpleeghuis. Ik zie de verpleging daar steeds anticiperen op risico’s, ziektevallen en aangepaste bezoekregels (die naar mijn indruk overigens zeer lokaal worden bedacht). En dat allemaal stelt nog niks voor als je het vergelijkt met op een IC komen of erger.

Iedere persconferentie kijken we de details op de site van de Rijksoverheid na en passen we die toe op onze situatie. Kunnen we nog trainen? Kunnen we mensen ontvangen? Welke instructie moet aangepast worden? Klopt het thuiswerken nog? We zijn streng in de naleving.
Zo beschouwd – en dat zal u net zoals voor ons zijn – hebben we dagelijks te maken met coronagedoe.

We blinken uit in het laten vinden van de loopbaankoers van mensen

Wij loopbaancoaches werken voor mensen die hun werktoekomst vorm willen geven. We werken met mensen die leeg zijn gelopen op hun baan, die het niet weten, die weg moeten of willen. En lang niet altijd weten waarheen en hoe daar te komen. Het is voor coachees op dit moment de harde realiteit dat zij op pad moeten op een moment dat de werkwereld veel onzekerheid en nieuwe dynamiek kent. Soms vanuit een baan, soms vanuit een uitkering.

We blinken uit in het laten vinden van de loopbaankoers van mensen. En in de realisatie ervan moeten we nu de ingewikkelde realiteit meenemen. Opportunisme of geluk worden leidraad bij werkkeuzes. Ik snap dat wel. Een baan die qua passendheid een 7 scoort is beter dan thuis zitten, maar minder goed dan een 9. Maak er dan het allerbeste van. Dat kun je mensen ook leren en meegeven. Soort van: je bent alvast goed op koers. Onderweg naar het grote doel in een loopbaan kan ook heel fijn zijn, misschien nog wel meer dan het koersdoel bereikt hebben.

Hans van Westen